Phnom Penh

Alweer vroeg uit de veren, ontbijten om half 7 en om 7 uur het minibusje in. Minibusjes vind ik over het algemeen veel fijner dan de grote bussen. Ze zijn sneller en vaak heb je meer beenruimte. Deze keer was het iets anders, het busje was helemaal volgepropt met locals maar gelukkig konden ze nog een (half) plaatsje voor me vrijmaken. Linkerbil op de stoel, rechterbil in de lucht :-). Verder niets te klagen, er was weer genoeg te zien buiten en de mensen waren vriendelijk. Niemand die engels spreekt, maar als we even een stop hadden gemaakt waren ze wel zo vriendelijk om aan te geven dat we weer verder gingen, ze lieten me gelukkig niet zomaar achter! Tegen 11 uur kreeg de chauffeur problemen met de schakelkast en hebben we een uur bij een garage moeten wachten. Toen we eenmaal weer verder konden waren we in notime in het centrum van Phnom Penh, dat ging mooi snel! Eerst heb ik mijn notebook naar de computerzaak gebracht en toen naar Sunday guesthouse gegaan. Bij de receptie kwam ik Jorge tegen. Hij had maar een middag in Phnom Penh. Ik vertelde dat ik naar Tuol Sleng wilde gaan, het genocide museum, en hij wilde wel mee. Het complex was ooit een school, totdat Pol Pot er een martelgevangenis van maakte. De voormalige klaslokalen werden omgebouwd tot cellen. We besloten voor een paar dollar extra een gids te nemen, wat het meer dan waard was. Toen het complex bevrijd werd waren er nog maar 7 overlevenden, 2 daarvan zijn nog steeds in leven. Eentje komt elke dag naar het museum, hem hebben we ook ontmoet. Hij heeft een boek geschreven over zijn tijd in Tuol Sleng, als ik thuis kom ga ik het zeker lezen! Het museum was zeer indrukwekkend. Je kon in de cellen kijken (met bloedvlekken en al), martelwerktuigen werden geexposseerd ('gewoon' landbouwgereedschap) en voornamelijk de foto's waren bijzonder. Als je naar de gezichten kijkt weet je dat ze allemaal zijn overleden, ook kinderen.... Ook al hadden ze een bekentenis afgelegd, ze werden alsnog naar de Killing Fields gebracht om gedood te worden. Tegen sluitingstijd zijn we teruggelopen naar het guesthouse, nog even een biertje gedronken en toen ging Jorge alweer met de bus naar Bangkok. Ik ben achterop een motor naar de rivier gereden, daar tussen de massa's wat gaan rondlopen en wat gegeten. Het was nog best vroeg dus ik besloot terug te lopen naar het guesthouse. Daar ben ik meer dan 30 minuten druk mee geweest, dus ik denk dat als ik terug kom in Phnom Penh eind november, ik een guesthouse zoek die iets dichter bij de rivier ligt.

De volgende ochtend rustig ontbeten en mijn computer opgehaald. Hij doet het weer, maar het kostte me wel 20 dollar... Hopelijk gebeurt het niet nog een keer! 's Middags ben ik naar the Royal Palace gegaan. Groot complex vol met schitterende tempels, prachtige tuinen, een en al bling bling. Ook al waren de tempels prachtig, na een tijdje rondreizen in Azie ben je ook wel een keertje klaar met tempels. Na een uurtje had ik het wel weer gezien en besloot bij het guesthouse mijn computer maar weer eens te gebruiken. Op Facebook zag ik dat Robert, de fietsende Amerikaan, ook in de hoofdstad was dus maakten we een afspraak voor die avond. Eerst wat biertjes gedronken (60 dollarcent voor een vaasje, nice!) en daarna Amok gegeten in een rooftoprestaurant, met uitzicht over de Mehkong. Amok is een cambodjaans gerecht, groenten in een spicy kokossausje, geserveerd in een kokosnoot met rijst erbij..lekker! Later afscheid genomen van Robert, hij vliegt over een paar dagen weer naar huis. Goed, dit was Phnom Penh deel 1. Morgen naar Sen Monorom in Mondulkiri provincie, over een week of 3 weer terug naar Phnom Penh!